Stilte
28 augustus 2012
Ik weet het,.. het is hier al een paar weken stilletjes, maar dat heeft zo zijn redenen.
In de eerste plaats is er natuurlijk Luca die het meeste van mijn tijd neemt. Ze is al een flink stuk gegroeid en al verdubbeld in gewicht! Het is een opgewekte, lieve hond, die haar basiscommando's al heel goed kent:-) Soms wel wat ondeugend, maar dat hoort erbij..
Elke week, gedurende vier weken, gaan we ermee naar de puppy klas, als voorbereiding tot het echte werk... daar is ze tamelijk afwachtend, maar zeker niet bang, zo naar het einde toe begint ze te blaffen en mee te spelen met de andere honden. Eigenlijk gaat het allemaal wel vlotjes, behalve het niet naar buiten mogen gaan tot ze volledig gevaccineerd is. Dat heb ik wel een beetje onderschat, want zo groot is onze tuin nu ook weer niet. We zijn er al wel een paar keer mee buiten gegaan, ze vindt het geweldig om aan de leiband mee te wandelen. Mensen vragen je dan direct of ze al haar vaccinaties al gehad heeft pfff...dus echt ontspannend wandelen is dat niet. Ze maken je hier wel heel erg bang voor dat parvovirus, dat dodelijk kan zijn voor een pup.
Luca wordt vandaag twaalf weken, dus nog twee weken geduld voor we er echt op uit kunnen trekken!
Ik kijk er enorm naar uit.
Een andere reden van stilte hier is het feit dat er, sinds we terug zijn uit België allerlei geruchten de ronde deden, dat het project waarvoor we hier zitten, zou uitgesteld worden...en waar rook is, is vuur.
Vorige week kwam dan het slechte nieuws dat het project onmiddellijk stopgezet en uitgesteld wordt tot een latere datum...die latere datum kan een jaar of nog langer worden, wie zal het zeggen, in elk geval gaan ze ons hier niet laten zitten voor't geval het terug opstart.
Van de ene op de andere moment brengt dit ons in een onzekere situatie, het mooie plaatje dat we hier gesetteld waren voor vier à vijf jaar valt nu uiteen. Ben je vrijgezel of zonder familie hier is dat geen enkel probleem, maar wij als familie moeten wel rekening houden met onze kinderen die net een nieuw schooljaar gestart zijn, vertellen dat ons verblijf hier wordt ingekort, weer een nieuwe school zoeken, nieuwe vriendjes, afscheid moeten nemen nu we het hier net gewoon zijn en naar onze zin hebben...
Ik kan je verzekeren dat de spanning hier te snijden was de laatste weken.
Wat er concreet gaat gebeuren weten we nog niet, Bert heeft in elk geval nog een boel werk om het nooit opgestarte werk af te sluiten,..ironisch hé, wat het daarna wordt...?? Het is natuurlijk brute pech, niemand kan hier iets aan doen als de klant zijn contract verbreekt, het komt nogal onverwacht, ofwel komen ze snel met iets nieuws, ofwel bereiden we ons voor op onze definitieve terugkeer naar België midden volgend jaar, allemaal vragen waar we nu nog geen antwoorden op hebben, zou het plots kopen van een huis, afgelopen zomer in België een voorteken geweest zijn....
Ik weet het,.. het is hier al een paar weken stilletjes, maar dat heeft zo zijn redenen.In de eerste plaats is er natuurlijk Luca die het meeste van mijn tijd neemt. Ze is al een flink stuk gegroeid en al verdubbeld in gewicht! Het is een opgewekte, lieve hond, die haar basiscommando's al heel goed kent:-) Soms wel wat ondeugend, maar dat hoort erbij..
Elke week, gedurende vier weken, gaan we ermee naar de puppy klas, als voorbereiding tot het echte werk... daar is ze tamelijk afwachtend, maar zeker niet bang, zo naar het einde toe begint ze te blaffen en mee te spelen met de andere honden. Eigenlijk gaat het allemaal wel vlotjes, behalve het niet naar buiten mogen gaan tot ze volledig gevaccineerd is. Dat heb ik wel een beetje onderschat, want zo groot is onze tuin nu ook weer niet. We zijn er al wel een paar keer mee buiten gegaan, ze vindt het geweldig om aan de leiband mee te wandelen. Mensen vragen je dan direct of ze al haar vaccinaties al gehad heeft pfff...dus echt ontspannend wandelen is dat niet. Ze maken je hier wel heel erg bang voor dat parvovirus, dat dodelijk kan zijn voor een pup.
Luca wordt vandaag twaalf weken, dus nog twee weken geduld voor we er echt op uit kunnen trekken!
Ik kijk er enorm naar uit.
 |
| ja, ze krijgt wel degelijk eten, Vizsla's zijn mager en gespierd! |
 |
| een dekentje voor in de winter |
 |
| Luca op skype! |
Vorige week kwam dan het slechte nieuws dat het project onmiddellijk stopgezet en uitgesteld wordt tot een latere datum...die latere datum kan een jaar of nog langer worden, wie zal het zeggen, in elk geval gaan ze ons hier niet laten zitten voor't geval het terug opstart.
Van de ene op de andere moment brengt dit ons in een onzekere situatie, het mooie plaatje dat we hier gesetteld waren voor vier à vijf jaar valt nu uiteen. Ben je vrijgezel of zonder familie hier is dat geen enkel probleem, maar wij als familie moeten wel rekening houden met onze kinderen die net een nieuw schooljaar gestart zijn, vertellen dat ons verblijf hier wordt ingekort, weer een nieuwe school zoeken, nieuwe vriendjes, afscheid moeten nemen nu we het hier net gewoon zijn en naar onze zin hebben...Ik kan je verzekeren dat de spanning hier te snijden was de laatste weken.
Wat er concreet gaat gebeuren weten we nog niet, Bert heeft in elk geval nog een boel werk om het nooit opgestarte werk af te sluiten,..ironisch hé, wat het daarna wordt...?? Het is natuurlijk brute pech, niemand kan hier iets aan doen als de klant zijn contract verbreekt, het komt nogal onverwacht, ofwel komen ze snel met iets nieuws, ofwel bereiden we ons voor op onze definitieve terugkeer naar België midden volgend jaar, allemaal vragen waar we nu nog geen antwoorden op hebben, zou het plots kopen van een huis, afgelopen zomer in België een voorteken geweest zijn....
Pup in the house!
 |
| Luca 9 weken |
Luca is vandaag twee maanden geworden en haar eerste week bij ons is een feit. Wie had ooit gedacht dat we weer uit ons bed moesten 's nachts, mensen hadden ons al gewaarschuuwd maar ik dacht ach dat zal allemaal wel meevallen. Nu achteraf gezien is het best wel meegevallen, vier nachten heeft ze 'gehuild', we bleven volhoudend luisteren, maar op den duur begin je aan de buren te denken in onze wel heel stille suburb... afwisselend Bert en ik een nachtje op de zetel, vanaf de vijfde dag niks meer gehoord, of waren we te moe om iets te horen...
Wanneer ik weg ga, moet koken of poetsen moet ze in haar bench, probeer maar eens te dweilen met een speelse pup...
Charlotte en Cedric helpen wanneer ze kunnen, maar ik denk dat ze er stiekem naar uit kijken tot Luca wat ouder is... het brengt leven in huis! Hier in Australië mogen pups pas naar buiten vanaf twaalf weken, voor die tijd zouden ze een virus kunnen oplopen dat dodelijk zou kunnen zijn, dus voorlopig nog geen uitstapjes naar het park.
Morgen start ze met haar eerste puppy klas bij de dierenarts, het is een cursus van vier weken, vooral bedoeld voor socialisatie en leren omgaan met andere honden.
Deze week stond dus helemaal in het teken van Luca!
 |
| fiere meid |
Abonneren op:
Posts (Atom)