12 april 2013
Het is intussen al bijna drie maanden geleden, maar jullie hebben nog steeds het reisverslag van Cambodja te goed.
Cambodja stond al lang op ons verlanglijstje, meer bepaald de tempels van Angkor Wat in Siem Reap, een stadje gelegen ten noord-westen van het land. Op amper een uur vliegen vanuit Ho Chi Minh City, perfect te combineren met onze trip naar Vietnam.
Tot voor kort was het land nog volkomen ontoegankelijk voor toeristen, het stond synoniem met oorlog, wreedheden en onderdrukking, eigenlijk zoals in Vietnam.
Op onze laatste dag in HCMC hebben we ook nog het War Remnants Museum bezocht. Daar word je niet vrolijk van maar spijtig genoeg hoort het bij het verleden van deze landen. Ik was begonnen met het nemen van foto's, maar de goesting was snel over. De films, foto's en andere zaken hier geven een gedetailleerd beeld van de gruwelen die werden gepleegd door Amerikaanse, Chinese en Franse soldaten. De gebeurtenissen worden verteld vanuit een Vietnamees perspectief, maar dit even tussendoor, terug naar Siem Reap.
Vanaf 1970 raakte Cambodja betrokken bij de oorlog in buurland Vietnam, toen vijf jaar later de laatste militairen uit Indochina vertrokken, grepen de Rode Khmer er de macht onder leiding van de dictator Pol Pot.
De zwartste bladzijde uit de Cambodjaanse geschiedenis, miljoenen mensen werden gemarteld en vermoord op de zogenaamde
Killing Fields, vooral rond de hoofdstad Phnom Penh. Pas in 1990 is het land geleidelijk weer voor de wereld toegankelijk geworden. Omdat we maar vier dagen hadden, besloten we om alleen Siem Reap te bezoeken en nog eens terug te komen voor de rest van dit prachtige land.
Vroeger was Siem Reap een rustig stadje dicht bij het noordwestelijke einde van het meer van Tonlé Sap, maar door het opkomend toerisme heeft het een metamorfose ondergaan én is het nog steeds in volle ontwikkeling, de hotels schieten er als paddestoelen uit de grond... Dit heeft alles te maken met de tempels van de nabijgelegen Angkor Wat. Desondanks hangt er een heel aangename sfeer en is het er nog niet té druk, maar voor hoelang nog...
Het ligt aan de oevers van de Stung Siem Reap, de rivier die de stad van noord naar zuid in tweeën deelt, het is een ruim opgezette stad, maar toch klein genoeg om te voet in en paar uur te verkennen.
Van ons hotel namen we een motorfietstaxi naar het centrum en maakten we een wandeling door de Center Market en de Oude Markt(Psar Chaa) gelegen in de vroegere Franse wijk. We kochten veel mooie souveniers, waaronder een houten boeddhabeeld, dat we hebben laten opsturen naar België omdat we bang waren dat het Australië niet binnen zou mogen, ze doen hier soms nogal moeilijk, vooral als het om houten spullen gaat. Uiteindelijk kostte het een fortuin aan transportkosten en taksen...maar het is wel een hele mooie:-)
 |
| op verkenning naar de stad |
 |
| gezellige stadscentrum van Siem Reap |
 |
| Oude Markt(Psar Chaa) |
Er was een grote keuze aan restaurants, natuurlijk probeerden we hier de Khmerkeuken, een smakelijke mix van inheemse en koloniale recepten.
Een populaire specialiteit is Amok, een curry met kokosmelk en gestoomde vis in bananenbladeren en groenten. Je kon ook kiezen voor een variant met kip, varken of runds. Eigenlijk verschillen deze curries niet zoveel van de Thaise, alleen iets minder pikant vonden we. De mensen waren heel vriendelijk en het was er goedkoop voor de verandering. De jongens deelden een typische Cambodjaanse bbq.
 |
| Amok |
 |
| het gat in de tafel dient om de bbq in te zetten |
 |
| BBQ |
Na al dat lekkere eten moest er natuurlijk wat gewandeld worden, kwam goed uit want ze begonnen net met het openen van de nachtmarkt (Angkor Night Market), nee niet om nog meer te shoppen maar gewoon voor de gezelligheid en voor een massage. We hadden ergens gelezen dat er traditionele massages werden gegeven door blinde masseurs, Seeing hands, op onze zoektocht kwamen we echter voorbij een nog meer originele manier van voetmassage: Dr Fish.
Jullie raden het misschien al...heel veel visjes die aan je voeten komen knabbelen, het is echt een aanrader, maar je moet wel tegen kietelen kunnen, zeker de eerste paar minuten, daarna is het een perfecte combinatie van ontspanning en gezelligheid, veel gelachen ook. Na ongeveer een halfuur zijn je voeten helemaal schoon en superzacht, alle eelt weg, daar kan geen enkele pedicure aan tippen. We hadden het al eens een keer eerder gedaan in Chiang Mai in het noorden van Thailand, dus nu we weer de kans hadden lieten we deze niet voorbij gaan, we zijn niet meer opzoek gegaan naar de blinde masseurs.
Nu rest alleen nog een bezoek aan de tempels, maar dat is voor een volgende post, we hebben veel foto's genomen en Charlotte wil die nog wat bewerken, ze wil dit per se doen maar het vraagt een beetje tijd, soms zijn ze inderdaad mooier in zwart-wit.
We hadden in samenspraak met het hotel een selectie gemaakt voor ons bezoek aan de tempels, want je kan ze niet allemaal bezoeken, uiteraard kozen we voor Angkor Wat, Angkor Thom met daarin de Bayon, de Baphuon, Terras van de Leprakoning, Olifantenterras en tal van andere kleinere tempels. De volgende dag Ta Prom, oa bekend van de film Tomb Raider, en de Banteay Srei, een tempel gebouwd in roze zandsteen. Als afsluiter nog een mountainbiketocht op het platte land en door de rijstvelden van Siem Reap.
Het is intussen al bijna drie maanden geleden, maar jullie hebben nog steeds het reisverslag van Cambodja te goed.
Op onze laatste dag in HCMC hebben we ook nog het War Remnants Museum bezocht. Daar word je niet vrolijk van maar spijtig genoeg hoort het bij het verleden van deze landen. Ik was begonnen met het nemen van foto's, maar de goesting was snel over. De films, foto's en andere zaken hier geven een gedetailleerd beeld van de gruwelen die werden gepleegd door Amerikaanse, Chinese en Franse soldaten. De gebeurtenissen worden verteld vanuit een Vietnamees perspectief, maar dit even tussendoor, terug naar Siem Reap.
Jullie raden het misschien al...heel veel visjes die aan je voeten komen knabbelen, het is echt een aanrader, maar je moet wel tegen kietelen kunnen, zeker de eerste paar minuten, daarna is het een perfecte combinatie van ontspanning en gezelligheid, veel gelachen ook. Na ongeveer een halfuur zijn je voeten helemaal schoon en superzacht, alle eelt weg, daar kan geen enkele pedicure aan tippen. We hadden het al eens een keer eerder gedaan in Chiang Mai in het noorden van Thailand, dus nu we weer de kans hadden lieten we deze niet voorbij gaan, we zijn niet meer opzoek gegaan naar de blinde masseurs.
