In ons geval al dikwijls, 'wanneer krijgen we nu eindelijk eens een hond':-)
Niet zo simpel vinden we zelf. Wij trekken er graag op uit en wat als we naar België op vakantie gaan, het is niet zo dat ik hem of haar zo maar even kan droppen bij familie, hij zou al naar een asiel moeten want meenemen naar België is uitgesloten.
Hongaarse Vizsla |
Ik moet zeggen dat Charlotte en Cedric echt wel mee zoeken naar een geschikte oplossing. Ze surfen op allerlei websites, zoeken naar de verschillende karakters, schrijven zélf mails,... Over één ding zijn ze het eens, het moet een grote hond zijn! Qua hondenras verschillen de meningen, zo zou Cedric graag een Labrador willen zoals zijn neef Nicolas, die er net een gekocht heeft, of een Golden Retriever.
Charlotte ziet dan weer liever een Vizsla. Mijn voorkeur gaat uit naar een Whippet... Zo zijn we zondag naar een bijeenkomst geweest van eigenaars met hun honden. Elke twee weken komen ze samen en organiseren 'playdates' voor hun hond, in dit geval de eigenaars van de Hongaarse Vizsla, topfavoriet van Charlotte. Ze lijken van uiterlijk een beetje op een Weimaraner, maar dan in het bruin en iets kleiner. Er waren zowel pups als volwassen honden. Aan een speciaal hondenstrand leren de honden met elkaar omgaan en kunnen ze zich eens lekker uitleven in het water. We spraken met verschillende eigenaars en hebben de honden bezig gezien. Nu zijn we iets wijzer geworden van het ras...weet niet of een Vizsla een hond voor mij is... of vice versa...toen we daar stonden te praten met de baasjes dacht een van de honden 'Bruno' dat mijn been een boompje was...hilariteit alom!
Hier in Australië is het ook de gewoonte om een verzekering af te sluiten voor je hond, want dokterskosten en medicijnen zijn hier best duur, wij hebben nog nooit een hond gehad, maar is dit in België ook zo? Ik dacht van niet.
We hebben ook de mogelijkheid overwogen om een blindengeleidehond op te leiden, je krijgt een pup van acht weken, die bij zijn gastfamilie blijft tot hij 18 maanden is, om zo te wennen aan de dagdagelijkse dingen, één keer in de week naar de hondenschool...tegen de tijd dat hij welopgevoed is moet je hem weer afgeven...hij wordt dan verder opgeleid tot hij wordt toegewezen aan een blinde. Op zich een heel mooi project,http://www.guidedogswa.com.au/guide-dogs/puppy-raising/ noem me een softy, maar na anderhalf jaar hem weer afgeven zien we niet zitten. In de vele shelters kan je ook vrijwilligerswerk doen, je kiest een bepaalde hond, wandelt ermee, verzorgt zijn pels en maakt zijn hok schoon, ook dit vonden ze geen oplossing, want dan is hij eigenlijk ook niet van ons... We zijn er duidelijk nog niet uit, dat is zeker, maar we geven het nog niet op, jullie horen het wel als het zover is.
wel leuk een hond, ook minder "vrijheid" natuurlijk maar veel vriendschap!
BeantwoordenVerwijderen