Eerste indrukken

Op 16 juli was het dan zover, gepakt en gezakt met acht stuks bagage richting Zaventem. Mijn ouders reden mee om ons uit te wuiven, iets wat ze al heel vaak gedaan hadden, alleen nu was het toch iets anders.  Het was midden in de vakantieperiode en zeer druk op de luchthaven. Er was nog net een incident geweest met een passagier die vond dat hij te lang moest wachten, hij vond het nodig om een reclamewagen, die daar geparkeerd stond in de vertrekhal, kort en klein te slagen, gelukkig hebben wij over de jaren heen geleerd om heel geduldig te zijn. De man achter de incheckbalie was blij om eens een vrolijke familie tegen te komen die dag, wij dus. Alles verliep vlot, had er goed opgelet dat we geen overgewicht zouden hebben.  Buiten kleding en wat boeken zat er niet veel in, ze zijn immers heel streng bij het binnenkomen in Australië hadden ze ons verteld. We wilden zeker een goede eerste indruk maken in de positieve zin dan.
Via Frankfurt naar Dubai en vandaar richting Perth, goed voor zo'n 23 u onderweg.
Bij de landing in Perth spijtig genoeg niet veel gezien, wegens te donker. Lange rijen mensen aan de immigratie, bagage ophalen om vervolgens nog eens aan te schuiven voor de 'Border Control', dat jullie misschien wel kennen van tv.

Moet hier wel direct bij vertellen dat we geluk hadden, ofwel kom je terecht in de rij van de honden, die je koffers besnuffelen of in de rij van de scanner, waar men alles op ziet of je wordt gewoon uit de rij gehaald en mag langs het groene kanaal en word je niet meer gecontroleerd, zoals wij dus...Toen we dit even later aan de man vertelde die ons kwam ophalen zei hij 'means good fortune'....ben eens benieuwd.
We kunnen ons geen betere aankomst wensen. In een 7-seater met aanhangwagen worden we netjes afgezet aan ons tijdelijk apartement, waar de sleutel onder de mat lag.  Eerst allemaal een welverdiende douche, na de lange vlucht. En dan zo vlug mogelijk proberen in te slapen, want het was al vier uur, arme Bert moest binnen drie uur al weer fris en uitgeslapen verschijnen op zijn eerste vergadering. Wij slapen tot een stuk in de middag en horen Bert niet eens vertrekken. Diezelfde dag nog op verkenning geweest met onze knalgele huurauto, die we een dag later alweer ingeruild hebben voor een minder opvallend kleurtje:-) Op zo'n tien minuutjes rijden ligt de school al, echt wel vlakbij.  Onze eerste indrukken door de stad: we komen aan in hartje winter, te vergelijken met een aangenaam lenteweertje van bij ons, zeer groen, maar daar zal de regen tijdens de wintermaanden wel voor iets tussenzitten, heuvelachtig, en ik die dacht dat Perth vlak en dor was:-) veel parken, overal fiets/voetpaden, er wordt hier net zoals in India links gereden. We zijn dit al wel gewoon, maar als je zelf rijdt mag je toch niet te verstrooid zijn aan kruispunten of rotondes. Onze weg vinden is simpel met een gps in de auto. Als topper, hoe kan het ook anders, de Indische Oceaan, die nooit veraf is, waar je ook rijdt in Perth.  We wennen stilaan aan het idee dat dit onze thuis zal worden voor de komende vier jaar.  Nog iets wat zeker niet mag ontbreken in onze eerste indrukken is de vriendelijkheid van de mensen hier, zo behulpzaam.
Op naar de laatste dagen schoolvakantie, spannend voor de kids, hoe zal hun eerste schooldag zijn op hun nieuwe school?

City Beach Perth in de winter

Floreat Beach Perth bij zonsondergang