Australia Day 2013

27 januari 2013

We hebben dit weekend Australia Day gevierd samen met nog een andere Belgische familie die in september vorig jaar voorgoed naar Perth zijn komen wonen. Hun kinderen hebben dezelfde leeftijd als de onze. Zij wonen momenteel in Mandurah, een uurtje rijden van Perth en zijn voor de gelegenheid bij ons blijven slapen.
Anders dan vorig jaar zijn we dit jaar in het Sir James Mitchell Park, ten zuiden van de Swan River,naar het vuurwerk gaan kijken. Hier heb je een prachtig uitzicht op de skyline van Perth, toevallig was het ook volle maan.

In afwachting van het vuurwerk kwamen er stuntvliegers overvliegen en waren er tal van activiteiten voor de kinderen georganiseerd.

skyline van Perth

aussie flag

skyline Perth bij zonsondergang

Pascal en ik wachten geduldig op het vuurwerk

volle maan

bijna donker

 Ook dit jaar was het weer spectaculair, 25 minuten lang genieten!

Cu Chi tunnels

25 januari 2013

Onze tweede en laatste dag in HCMC stond helemaal in het teken van de oorlog, tot nu hadden we hier nog niet zoveel tijd aan gespendeerd, maar spijtig genoeg hoort dit hoofdstuk erbij als je Vietnam bezoekt, het is nog maar van 1975 geleden dat de oorlog afgelopen is.

Het dorpje Cu Chi ligt op zo'n 15 km van de stad en is dus beroemd om zijn grote, complexe tunnelnetwerk. Deze tunnels speelden een belangrijke rol tijdens de vietnamoorlog en waren van groot belang bij het verslaan van de Amerikanen. De ruim 200 km lange tunnelstelsels zijn door de lokale bevolking met spaden gegraven.

Het hele dorp hield zich schuil in dit tunnelnetwerk tijdens de bombardementen, je vindt er woonvertrekken, keukens en zelfs een ziekenhuis, niet alleen voor de gewonden, er werden ook babies geboren. Ook opslagruimtes voor de munitie en tunnels voor ventilatie, er was zelfs een ontsnappingsroute die uitkwam in de rivier en dit allemaal op vier verschillende niveau's, het eerste niveau bevindt zich op vier meter diep.

De Vietnamezen gebruikten ze ook om verrassingsaanvallen uit te voeren op de Amerikanen, die wel wisten dat deze tunnels bestonden, maar die zo moeilijk te vinden waren omdat ze constant werden verlegd en uitgebreid om ontdekking te voorkomen. De Amerikanen gebruikte infrarood technologie en speurhonden om ze te lokaliseren. Ze zetten zelfs de zogenaamde 'tunnelratten' in, dit was de bijnaam voor de speciale teams van de Amerikaanse soldaten die werden ingezet om de tunnels te vernietigen, ze droegen maskers als bescherming tegen de gassen waarmee ze de Vietcong verdreven.

We wilden vroeg ter plaatse zijn om nog voor de grote drukte te arriveren, de toegangstunnels zijn intussen een beetje breder gemaakt, kwestie van iedereen een kans te geven om in de tunnels te gaan. Hieronder een foto om jullie een gedacht te geven van het gestalte van een Vietnamees. Zowel mannen als vrouwen en kinderen, als ze oud genoeg waren, hielpen mee aan de bouw van de tunnels.

Eerst kregen we een audiovisuele presentatie over de geschiedenis van de tunnels, daarna bezochten we de tunnelingangen, die waren zo klein en goed gecamoufleerd met bladeren en takken dat ze vaak onzichtbaar waren voor de vijand. Voor de gelegenheid mochten we er eens ingaan.

tunnelrat Cedric

tunnelrat Charlotte

Deze ingangen hebben ze nog in hun originele staat behouden...

tunnelrat Bert

Er zijn ontelbare bomkraters, die intussen al wel weer overgroeid zijn.

Praatje maken met de Vietcongsoldaten

Van versleten autobanden werden sandalen gemaakt

Duidelijk breder gemaakte tunnelingang.

Dan was het het tijd om een bezoek te brengen in de tunnels, Bert en ik mochten alleen op niveau één blijven en voor ons was het na 60 meter al afgelopen, maar dit was zeker lang genoeg voor mij.
De kinderen zijn nog een niveau dieper mogen gaan, waar de tunnels nog in hun originele staat waren, vandaar dat wij er al vroeger uit moesten:-)
Je kan wel zeggen dat deze uitstap toeristisch was, maar het gaf toch wel een goed beeld van de werkelijkheid en hoe straf dit systeem in mekaar zat.

4m diep

kruipen van niveau 2 naar 1

Bert moet erdoor kruipen

Ho Chi Minh City

23 januari 2013

Zoals gezegd namen we het vliegtuig richting zuiden naar Ho Chi Minh City, een twee uur durende vlucht vanuit Hanoi.  Al bij het buitenkomen van het vliegtuig voelde we de aangename temperaturen, eindelijk t-shirt weer!
Ho Chi Minhstad, het vroegere Saigon, grootste stad van Vietnam, is tevens de economische hoofdstad van het land.
Ons hotel lag zo'n twintig minuten rijden van de luchthaven in de toeristische wijk Dong Khoi in district 1. Hier vind je de meeste historische gebouwen en musea, winkels en cafés met terrassen. Mensen in Hanoi hadden ons gewaarschuwd voor het chaotische verkeer en de zes miljoen brommertjes die er rondreden. Wij vonden dat allemaal nogal meevallen, onze eerste indrukken waren heel positief, we voelden ons er direct thuis.  Ik denk doordat we zo lang in New Delhi hebben gewoond we deze drukte heel anders ervaren.

Onmiddellijk na het inchecken in ons hotel trokken we te voet de stad in, het is aangenaam wandelen op de brede voetpaden, de straat oversteken lukt beter dan in Hanoi, of zijn we het al gewoon?  We verkennen eerst de wijk Dong Khoi, ongetwijfeld het levendigste deel van de stad, deze wijk werd beroemd in de Franse tijd en stond toen bekend als de Rue Catinat, er stonden statige hotels, elegante boetieks en gezellige lunchrooms naast bars en bordelen, vroeger had dit ook wel de bijnaam het Parijs van het Verre Oosten.
Eerst wandelen we voorbij de Notre-Damekathedraal uit eind 19 de eeuw, ze is gebouwd van lokaal gewonnen steen en bekleed met rode aardewerktegels uit Frankrijk.

straatbeeld HCMC

hoofdpostkantoor

We brengen een bezoek aan het hoofdpostkantoor, een van de mooiste Franse koloniale gebouwen van de stad en wandelen verder via het Gebouw van het Volkscomité.

Ho Chi Minh  voor het Gebouw van het volkscomité

We lunchen op het dakterras van het bekende Rex Hotel, het Rex was in de Vietnamoorlog een populaire uitvalbasis voor journalisten, hier gaven de Amerikaanse officieren de dagelijkse propagadistische persconferenties, die bekend werden als de 'The Five O'Clock Follies. Vanaf het dakterras heb je een prachtig uitzicht op de stad.

Rex Hotel

dakterras Rex Hotel

Dit onderstaand gebouw is het gemeentetheater, ook weer een mooi koloniaal gebouw dat gebouwd werd als concertzaal voor de Fransen, vroeger stond dit bekend als Operahuis.

gevleugelde beelden op het Gemeentetheater

We wandelen verder door de stad naar de Ben Thanhmarkt het lokale 'winkelcentum' van de stad. Hier lopen wij graag rond op zoek naar leuke spullen, en kan ik mij nog eens uitleven in het afbieden:-) je kan er ook heel lekker lokaal eten. Dit vinden zelfs mijn mannen een leuke markt.

Tegenwoordig is de stad als gevolg van groeiende economische en culturele activiteiten aan het moderniseren en daardoor aan constante verandering onderhevig, dagelijks openen er chique restaurants en cafés alsook nieuwe moderne gebouwen, zoals de Bitexco Financial Tower. Op het 48ste verdiep heb je ook weer een prachtig zicht over de stad en de  Saigonrivier.

Een ander bekend hotel in de stad is het Caravelle Hotel, dit hotel opende in 1959 en werd door de lokale pers geprezen om zijn airconditioningsysteem en het feit dat het kogelvrij glas had. Kennelijk had de architect een voorgevoel, want tijdens de Vietnamoorlog werd dit hotel het hoofdkwartier voor diplomaten en journalisten. Australië en Nieuw-Zeeland hadden hier hun ambassades. Ook verschillende persagentschappen namen hier hun intrek, journalisten grapten wel eens dat zij de hele oorlog konden verslaan zonder van hun barkruk te komen.

Caravelle Hotel

Nadat we iets gedronken hadden op het dakterras van het Caravelle hotel, wilden de kinderen terug naar het hotel om er te zwemmen, het was er eindelijk de temperatuur voor. Tijd voor een klein experiment, Bert en ik wilde nog even blijven, dus stuurden we Charlotte en Cedric met een stadskaart alleen op pad, wij vonden dat ze maar eens moesten proberen om alléén de weg naar het hotel te vinden...en die vonden ze natuurlijk ook!
Al snel merken we dat we niet genoeg dagen hebben uitgetrokken om deze, voor ons, fantastische stad nog meer te ontdekken. Spijtig genoeg is twee dagen net iets te weinig. Op onze tweede dag staat een bezoek aan de Cu Chi tunnels, het War Remnants Museum en een voorstelling van het waterpoppentheater op het programma, een paar mooie pagodes en het bekende Chinatown in district 5 zullen we moeten laten voor een volgende keer.

zoek de wally's

Halong Bay

18 januari 2013

Als afsluiter van onze week in Hanoi zijn we nog drie dagen op cruise geweest in Halong Bay, toch wel het hoogtepunt van ons 6-daagse.
Deze schitterende Halongbaai is door Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed en heeft meer dan 2000 spitse kalksteen-en dolomietbergen. Volgens de legende is de baai gevormd toen een reusachtige draak (ha-long betekent 'neerdalende draak') in de golf van Tonkin plonsde en de ontelbare eilandjes deed ontstaan door met zijn staart te slaan.

Volgens geologen is dit karstgebergte het resultaat van millennia van selectieve erosie, resultaat is dus dit labyrintisch zeegebied vol grillige gevormde bergen, afgelegen grotten en baaien met zandstranden.

Na een vier uur durende busrit was het tijd om in te schepen op de Paradise Peak, onze boot voor de volgende drie dagen.
Je kan ook kiezen voor een dagtrip op een van de jonken, maar dat is spijtig genoeg heel toeristisch aan het worden, wij kozen voor de formule twee nachten, drie dagen. Met deze formule kan je ook het eiland Cat Ba bezoeken, het was tenslotte vakantie, even chillen op de boot en ongelooflijk lekker eten voorgeschoteld krijgen kan ook eens deugd doen, alleen had het iets warmer mogen zijn, deze tijd van het jaar is het wel heel erg koud om boven op het dek te staan, laat staan om in het zonnetje te liggen.  Ook hangt er in deze periode meestal een dichte mist.

met onze boot op de achtergrond

eerste indrukken

Na een heerlijke lunch met spectaculair uitzicht aan boord, bezochten we een drijvend vissersdorp, waar vooral oesters werden gekweekt.

drijvend vissersdorp

drijvend schooltje

Na het vissersdorpje brachten we ook nog een bezoek aan een parelhuis, hier worden parels gekweekt door een heel parelmoerbolletje in te brengen in de mantel van de oester, de oester vormt dan een mooi parelmoerlaagje om het bolletje en na ongeveer 18 maanden ontstaat er dan een parel. Kleur en grootte is afhankelijk van het soort oester waarin ze gekweekt worden. Als demonstratie hebben ze een oester geopend in ons bijzijn en ja hoor er zat er eentje in, maar hij was van slechte kwaliteit.  Natuurlijk was aan deze tour een kleine TT ( tourist trap) verbonden, want na de rondleiding was er de mogelijkheid om juwelen te kopen in de aangrenzende winkel:-)

zoek de parel

Onze tweede dag in Halong Bay was een actieve, een fietstocht op het eiland Cat Ba en daarna kajakken. De hoofdattractie van dit eiland is het Nationaal Park Cat Ba, de habitat van de bedreigde Cat Balangoeren, een apensoort, er wordt geschat dat er nog maar een 70-tal dieren in leven zijn. Je kan hier trektochten maken of kamperen, wij kozen voor een fietstocht met een wandeling door de jungle. Bert en de kinderen hebben nog een rots beklommen.

10 graden warmer please

op weg naar het eiland

even warmfietsen

door de grotten fietsen

lokale dorp

rotsbeklimming

bijna boven

top bereikt!

Na een alweer een heerlijke lunch was het tijd om te kajakken.

mosselen

bukken!

genieten van de stilte en de natuur in de lagoon

Op onze laatste voormiddag hebben we de 'Surprise Cave' bezocht, ook wel Hang Sung Sot genoemd of Grot van de Eerbied. De grot is gelegen op het eiland Bo Hon.
In de eerste van de drie ruimtes tellende Sung Sot is een rots in de vorm van een fallus te zien die wordt vereerd als het vruchtbaarheidssymbool. De rest van de grot was ook heel mooi, maar hier was het heel druk, het was een beetje file-wandelen. Het is de populairste en meest bezochte grot van Halong Bay.

uitzicht vanuit de grot

Onze drie dagen zaten er spijtig genoeg op, tijd om terug naar de haven te varen en met de bus terug te rijden naar Hanoi voor onze laatste overnachting aldaar. Halong Bay is zeker een bezoek waard, nog nooit zo'n mooi natuurverschijnsel gezien, je komt er helemaal tot rust, zonder tv, telefoon of computer. De volgende dag namen we het vliegtuig richting Zuid-Vietnam naar Ho Chi Minh City, het vroegere Saigon, waar we oa de Cu Chi tunnels bezocht hebben.